ıslaktır gözlerin gitmelerin sonbaharlarında
gönlümün kıyılarından bir çiğ düşer ellerime


üşür üflediğin alevlerin mavisinde
öksüz kalan duygularım


umutlarımın çaresizliğinde demirlerim


içimde tüten dumandır bakışların
bağrımın acımsı tortusuna batar
bir gül yaprağı kokusunda gamzelerin


hasretimin meltemisin kuytu şafaklarımda ılık
teğet geçer yokluğundan hayallerim çaresiz
usulca öperim yalnızlıklarının titremelerini


özlemlerimin kıvılcımlarına dokunursun ıraklardan
nemlenir cam kırıklarında umutlarım
kokun karışır kıyılarımın suskun dalgalarına


yaralı bir serçesin dallarımda şefkate ürperen
döversin kalbimin çiziklerini yalvarışlarınla


yıldızlar göz bebeklerin olur düşlerimin sonsuzluğunda
uzaklardan kanat çırparsın bahtımın talihsizliklerine
ıstıraplarım yokluğunda inler


sensizliğin ısıran hüznü bedenimde
nefesimi çalarsın gecelerimden
tükenirim


yorgunum şimdi elemlere doymuş
gelmeyeceğini örtünmüşüm
göz kapaklarım küskün gülümsemelere



tarasaydı öpücüğünün rüzgarı saçlarımı
sensiz gelmelerinde yıkanırdı çilelerim


üzgünüm şimdi
çaresiz sabrın duraklarında bitkin


sevgiyi tatmaksa maksat
ağlamayı bilmek
beklemeyi öğrenmek gerek
bir de mutluluğu ararken çile devşirmeyi



gittin olmadığın yüreğimden
vuslat sız arzularım sende kaldı



yokluğun ve acıların hala bende

karakalem çalışması bana aittir