Duygular öksüz üzgün, sanki zindan günlerim,
Sol yanımda ecemken, çok mesuttu dünlerim,
Rüyamdan da kaçarsın, dinlemezsin ünlerim.
Yaddan bize fayda yok, kimseye bağlama bel,
Yüreğimden gam akar, bağrı dağlamadan gel.


Ülfet değil zakkumdur, yâre masum yalanlar,
Asla huzur bulamaz, sevmeden kalp çalanlar,
Mesrur olmaz; zor günde, terk edip ah alanlar.
Hasretten yıldız yağdı, saçlara düştü tel tel,
Yokluğun hicran şimdi, yara bağlamadan gel.


Sensin gönlümde akan, kabarmışım taşkınım,
Meftununum bir hoşum, mutluluktan şaşkınım,
Çöllerinde Mecnun’um, çünkü bahtın, aşkınım.
Özlemim yağmur gibi, sabrımı boğmadan sel,
Bakarsın çok geç olur, coşup çağlamadan gel.


Sevgide vuslat yoksa, bedbaht olmak niçindir?
Sanki murat; üzülmek, hüsran tatmak içindir,
Mutsuzluk mahvetmişse, aşkta zafer, hiçindir.
Tahammülüm kalmadı, ya bulut ol ya da yel,
Belki çok geç olmadan, elem sağlamadan gel.


Harabım yürek kırgın, söz geçmiyor kendime,
Acınacak haldeyim, hüzün damlar bendime,
Derdime derman derim; nazım, yar efendime.
Hiç kimse em olmuyor, ne dostlarım ne de el,
Kirpiğimde nem titrer, gözler ağlamadan gel.

Karakalem çalışması bana aittir