her yeni güne bir cinayet
bir köylü olamadığım
her yeni günde doğan güneşler yenilmek için alnımı okşadı şıpır şıpır şehirimin parkelerinde korkuluklarla dalga geçen kargalarım var benim siyah benekler yeşil çimler hiç uzanmadığım gölgeler bu şehirin bir katili olmalı ruhumun kuytularında sinsice gezinen, her akşam yeni bir ceset düşer tepemden aşağıya ben neden yazdığımı bilmiyorum katillerden arındırdığım ruhum kemirdi tüm bedenleri ama hiç duymadı sıkıcı bir akşam, ve ölümün melekleri yine sürek avında içimde susturamadığım sesler pusuya yattığı karanlıklardan fısıldarken bana bir cinayet daha işlendi yerdeki kanımın içinde yatan siz değil sanki benim ya bu şiirlerde olmasaydı ben şimdi kimi öldürürdüm bilmiyorum. mısralardaki bu müebbet hali ben yazarken korkutur içimde katilleri 06.05.2013 |