KARARTMAAşkın ışıklarını söndür Ellerimde ucu yanık mektuplar… Gözlerim, sayfaları sararmış eski kitaplardan dağılıyor Düşlerimin her yanı zelzele Yürek kapılarında ateşler doğurdum Her çaldığımda yüzüme uğrayan sonbaharla Kıyısız heyecanların uğrağı oldum, sessizce En çok En çok sana yapraklar döktü dilim Sözlerim yataklara düştü Hastane odalarında geçirdiği her havalede birkaç hece kaybetti Sana yazdıklarımın anlamının yitik olması ondandı Satırlar arasında gel-gitti günlerim Susma konuş… Yoluna ne şairdim ne de şiir Karmaşasında bu araya gelmiş cümlelerim Edebi eksik, yaralı sesler düşürdü hep dudağım İçimdeki ışığın katlindeydim Söyle Cevheri gömük kalbimin, hangi damarından sızdın Sen bildiğim ince belli kalemin ugruna Ne vakit kağıtlara döküldün Şimdi ertelenmemiş sevgiler kıvranıyor, ruhumun sığlarında Hani yakalasam Ulu orta, çekincesiz seveceğim seni. Mayıs 2013 NURGÜL OCAK |