HEYY BE UMUT SIKI ASIL ŞU KÜREKLERE

Coşkun bir sevgi bu da nesi çocuk gibiyiz gülen içimizde
Ne güzel sofrası bir lokmacık ekmek birde peynir gerisinde
Yağmur damlaları yol bulsun isterse kırık kiremitli evin içinde
Ne önemi var varsın olsun yıkık dökük küçük bir kulübesinde



Bir gönül kitabı ellerinde dökülüyor diyecekler sararmış sayfaları
Sonrası şarkılar duyacaklar kuru güller kayarken şu yaprakları
Kim yazmış sararmış resimlerde bunlar mı yoksa o kahramanları?
İtinayla çevirecekler un ufak olmuş dökülen sayfalarda kıyıları


Ya biz ? başka gökyüzü mü çizeceğiz? bu dünya uzağına gideceğiz
Bıraktığımız ruhlarımızla hissedeceğiz bizi okuyanları seyredeğiz
Gülümseyip uzaklardan resimlerimize bakanlara belki güleceğiz
Denizlerde asılmış küreklere umut sizlerde pes etmeyin diyeceğiz..