İnsan suretindesin ama nedir miyarın.
Boğazlarsın mal için kendi öz kardeşini.
Dağlara vur kendini kentin kirinden arın.
Ne elmas ne pırlanta toprak bil öz eşini.


İtibarın ne makam ne rayban gözlük olsun.
Şehirde dört çekerle tırmanma caddeleri.
Dağarcığın halisten ipekten sözlük olsun.
Zarafet ehli ol ve geliştir raddeleri.


Takla atma kimseye suni kanatlar için.
Yüreğinle sonsuza yelken aç kulaç kulaç.
Kanaat ve şükürle bezensin dem dem için.
Aynı mezara girer lüpçü ile aç bîlaç.


Devletliden uzak dur yetim hakkından sakın.
Mirî malı ateştir bu cihandan göçerken.
Bulsan da minareye kıvırarak her dem kın.
Yakana yapışacak yaptığın geç ya erken.


Nebilerin ayponu rayban gözlüğü yoktu.
Şeyhlerin hummerını istemediler neden?
Moda rüzgarlarının hiç esamisi yoktu.
Bankada külçe külçe zer değildi nükseden.


Kılık kıyafet ile karşılarlar ya seni.
İtibarın o kadar çevrende pervaneler.
Kefenine altınla işletsen de deseni.
Defineler gizler hep bağrında viraneler.
Ankara, 03.05.2013 İ.K


Halk dilinde İphone