Günün ilk cinayeti için uyandı zihni
Gecenin şerriyle kurulmuştu aşklara yüreği

Ne çok yıl tüketmişti…
Yüreği de hep aynı iklime değişmişti.
Ve her gece gün kesiği kalıyordu gözlerinde
Bu kesiklerden gerçekler kabus gibi sızıyordu
Düşlerine.

Günün ilk ışığını tersledi gözleri
Kalbindeki umutsuzluk kramplarıyla
Kasılıyordu bedeni.

/Bir yudum yaşamak anlamı beklerken
Dudaklarına bir ömür sürecek sarhoşluğun
Zehiri sunulur…
O yudumla kendine yabancılaşırsın
Duvarlar örmeye başlarsın
Her anını kıymetsiz
Yaşarsın/

Yalnız süren yaşamında
Her yeni gün içinde ki boşluğa bir adımdı.
Yalnızlığa uyup ta, çürüttü yaşamını…

/Yaşam tadında olsun istedikçe
Yüzünün önünde dağılan
Dudaklarına takılan
Ve hep susatan
Her yudumda
İç kurutan
Hevesti
Nefes/

Çeşit, çeşit bakışlar birikiyordu gözlerinde
Göz yaşlarıyla çoğalıyordu ruhunu yaralayanlar.
İçini ısıtan bakışlar arıyordu kapatıp gözlerini
Hiçbir bakış değiştirmiyordu yüreğindeki soğuk iklimi

Ve…
İçindeki duvara asılı bir saatti kalbi
Geriye, geriye giden bir zamandı, ruhundan taşan
Her uyandığında iki zaman arasında kalıyordu…
Kalbi geçmişi çarpıyorken
Çevresindeki her şey zamanla değişip duruyordu
Bedeni ve ruhu aynı zamanda yaşamıyordu.


AsabiŞirin
13/12/2oo7