Sensin tek dayanağım…Filiz vermezdi dalım kururken şah damarı Hak katına uzandı derinden ah-u zarı Gönül çıkıp yollara arar iken o yâri Sırlı bir yola doğru sürüklendi ayağım... Miski amber kokusu yayılır her taraftan Canlı cansız her varlık haber verir araftan Ayırdım gözlerimi dünya denen bu raftan Nuru ile kaynadı taştı gönül kaynağım... Utancım yüze vurdu al al olup kızardı Bilmem aklım bir karış havada mı tozardı Hangi yola saparsa renkler bir bir bozardı Cüruf ile dolardı sinedeki çanağım... Yolunda ram olandan razı olur yaradan Yıldız gibi parlayıp sıyrılırdı karadan Set olmasın şu nefis çekilsin de aradan Ram olup divanında rahmetiyle kanayım Dikenleri gül diye bağımıza eksek de Ömrü dürüp gafletin bıçağında kessek de Şu nefsin türlü türlü oyununa gelsek de Geç kalsak güç bulsak da aşkın ile yanayım Bırakma beni ya Rab sensin tek dayanağım... 30 Nisan 2013 |
sözcüklerle
yol alırken/aldırırken
gönül pınarlarına
insanın şöyle bir silkelenmek istiyor
tebriklerimle