Bir günceyle gelen bir şirin hikayesiydi; mısra mısra gönülden akan ahenkli dizeler. ..

Daha önceleri de söylediğim gibi bu tür şiirler veya Değerli Ağbimiz Yavuz Doğan'ın çalışmaları(edebiyat ilgisi, ustalığı bakımından) ve önemseyerek, emek harcayarak yazdığı bu tür şiirler artık serbest şiirlere olan ilgi bu tür şiirlere de duyulucak kadar değerli ve elit yazmıştır.

Hece ölçlü şiirlerin tekrar edebiyata girmesidir bir bakıma. Yeni gençlik arabesk, fantazi, absürd tür şiirleri popüler kültürlerine odaklanırken bu tür şiirler yazmak gerçekten zor dur; beğendirilmesi, okutulması nerdeyse imkansızdır. İşte bu bakımdan Ağbimiz Yavuz bence bir ezber bozancılığı yaparak bu şiirlerin üstüne üstüne emek harcamaktadır.


"Takvimin rengi sarı, saatin yurdu gurbet
Demek ki şu gördüğüm
Sonbahar mevsimidir.
Dünün dilinde sükut, yarın içimde hasret
Demek ki bu kör düğüm
İntihar mevsimidir.../"

Şiirin ana teması olan giriş bölümünü zorunlu olarak alıntı yapmanın nedeni Şiir estetiği, tekniği bakımında çok başarılı vurgusunu yaparken şiirin bir başka boyutun şiirin görseliğine değinmek içindir. Şiirin başlığı zaten bir insan yüreğin anatomisi çağrışımı yapıyordu; hakikaten hepimiz artık kentlerimizi kaybetmiş birer yorgun hayat süvarileriyiz!



Yalanlar, artık hayatın kucaklanır yanı olmuştur; güzele, varsıla, sahici olmamalığa kapılma yoluyla toplumsal güvensizliği, sevgisizliği ve seviyesizliğe empoze olmuşuz... Demek ki herşey kördüğüm, herşey hazan, herşey yani saatler bile Gürbet olmuş...

Ve modern intiharlar yaşıyoruz...

Hani hüznün, şiir yoluyla elitleşmesi ancak bu kadar olur ve usta şairimiz bunu çok başarılı dilendirmiştir ve şiiri okurken düşündüren, yer yer vurgularıyla, göndergesiyle şiiri her daim okununacak bir eser olarak bırakmıştır


Günümün en anlamlı şiiri ve okuduğum en başarılı şiiriydi "Kayıp Kentin Günceleri"

Hürmetlerimle Ağbim, selamlıyorum en içten saygılarımla