Demliğin sevdasını bardak elinden alır.
Katre katre süzülür güzelliğin ıtırı.
Dudağa değdiğinde yıllarca izi kalır.
Sükunet demlerinde buseliğin hatırı.

Demlenen billur rüya albeni sarmaşığı.
Güneşle kucaklaşır cam içinde bir peri.
Yayılır gamzesinin efsanevi ışığı.
Nefesiyle ısınır bu demlerde zemheri.

Çaydanlığın derdini ne ateş ne su anlar.
İsiyle hem dem olur tevazu mevsiminde.
Çayın kokusu ile ıtırlanır zamanlar.
Nağmelerin esrarı ince belli iminde.

Yaz kış aynı senfoni sudan daha berrak ses.
Duyanları mest eder gönülde bırakır iz.
Buğusuna karışır haz tütsülü hoş nefes.
Demliğin sinesinde sevda kokulu deniz.

Damağı buran iksir bulutlardan inen tat.
Efsaneler denizi dalga dalga iz sürer.
Öyle bir seremoni billur tenli ve mutat.
Su gördüğü hayali yine içine dürer.
Ankara, 01.05.2013 İ.K