LİMAN
Oturdum kıyıya, o birlikte ayak dayadığımız kayalara,
seyre daldım mavilikleri.. Düşündüm durdum İlk önce maviyi... Yeryüzünü ve gökyüzünü Sonra insanları.. Bir bir gözümün önünden geçti herşey Kayalara vurdukça dalgalar dalga dalga gelen zorlukları göğüs geren yoldaşları Direnenleri,düşenleri yaşayanları,ölenleri ve... çekip gidenleri, Alçalan ve köpüren suları Nasıl da benziyordu bugüne düne Fırtınayı duyumsadım sığınacak yer aradı gözlerim Fırtınayla dövüşenleri gördüm kayalara uzattım elimi, tutundum Gösterilen limanlara bakmadım Yanaşan teknelerde mutlu insanlar ayakları ıslak, pabuçları çamur Selam bile vermeden geçip gittiler belli ki aceleydi işleri.. Döndüm toprağa.. Uğruna feda olanları Faili meçhule gidenleri Sevdaları, teorileri, pratikleri Bi kenarda sessiz açan çiçeği, Ölen çocukları Ağlayan anaları İşsiz perişan babaları Yoksullukları ve başkasının vicdanına çarpmayan çığlıkları, Annesi elinden tutmuş spastik çocuğunun, hava alacaklar.. Yağmur yağıyor, oysa biraz önce güneşliydi yollar Yolları, yolcuları Tozu-dumanı,naraları,palavraları Bıraktıklarımızı-unuttuklarımızı Sonra bir kenara atıklarımızı siyahı, beyazı, Bu topraklar da ne çok savaş ne çok korku, ne çok zalim dolaştı durdu. Kin, nefret, öfke ve acıyı yaşadık hep beraber, bıçak sırtında kalleşliğin Sonra kardeşliği... Denizi, güneşi, kızıl dereyi Sıcacık dostluğu, Mahir’i düşündüm Gülümseyen yüzünü,yarasını dört yaşındaki Barış’ı gördüm.. Çiçek çiçek öldüm. Hasan Karaşahin |
yazana, söyleyene