SUS... KONUŞMA....!
dağıttım bugün kederimin odasını...
eski bir esbabımı buldum geçmişin tebessümlerin arasından. tozlu aynamı sildim yavaşça taradım şaçlarımı en güzel hayalimin kokusu sinmiş tarağımla... kulağımdaki ezginin sesini açtım usulca dans etmeye başladım umarsızca ezildi bütün acılar ayaklarımın altında unutmuşum kendimi onca sorgular arasında kaybetmişim meğerse yabancı kalmışım sırı dökülmüş baktığım aynalara özlemişim çok özlemişim gözlerimdeki bu ışığı hayattan çaldım bugün kendimi derin bir nefes almak istedim ben/im yokluğumu farkettirmedim sus konuşma...! biraz daha gül sessizce hayata... /NergizA/ |
Tavsiye ederim.
Çok hoştu şiir,, hem okudum,, hem dans ettim..