Dilmun KahiniÖnce sıyrıldı etlerimiz. Bir deri, bir kemik dolandık. "Helallik" dilendik. Gözkapaklarımız mermerden di. "Açıl susam açıl!.." lar la dillendik. İncecik kalmıştık bir "Söz" içinde. Küçük uyumlardan alınıp, büyük uyumlara belendik. etimiz de bu budumuz da.. eksik’ten toplanıp, fazla’ya ulandık. Terimiz örselenmeden evveldi. Çok evveldi.. ruhumuz, ruhumuzdan da sıyrılmadan da evveldi. Hiç ama hiç bu kadar güzel olmamıştık!.. Adem’in çocukları ve her çocuğun Adem’i bu kadar görülür yaşamamıştı!.. Nasip de kendine bu kadar nasip olmamıştı hiç!.. "Düşen her yaprak sevişmeden düşmez!.." demişti Dilmun kahini. ogün bu gündür yeşile doymuş tüm yapraklar sırtına rüzgarı yükleyip dans ediyor!.. Duyuyor musun?.. Etsiz de kemiksiz de taşın içinden geçiyor su damlası.. Nisan2013 Antalya |