AZLIK ÇOKLUK
düşüyor gölgeler duvarlarından
sahipsiz bir şiir ağlıyor dermansız bir acı kanıyor durmadan ayak izlerim kayboulyor korkak mısralar çekiliyor sensizliğin alacasına sen umursamaz sen kayıtsız yokluğun küfleniyor kalbimin sancılarında tükeniyorum ne de çoktuk ne de çok azaldık bir bozkır akşamından kaybolurken geceye şimdi içimde acı durmaksızın büyüyor susmalıyım kanayan şiirler gibiyim bilmiyorsun ne çok özlediğimi ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |