YİTİK BİR ŞİİR
yitik bir şehrin hikayesiydi
dolanıp duran dilimde hiçbir kaleme sığmıyordu içimde yokluğun ve sen ruhunu yitirmiş bir ayışığı oluyordun karanlık bir sokağın köşebaşında hangi duvara tutunsam kaldırımlar yabancı ben senden uzak bir gölgeye seni soruyordum yitik bir şehrin acısıydı burup duran yüreğimi gözlerin dokunmuş bir yağmur tanesi süzülürken camlardan ağlıyordu bir yerlerde gölgesini yitirmiş bir çocuk hangi pencerede dursa kayıp gölgesi ve sen hiçbir masalın sonunda uyanmıyordun hiçbir öpücük kar etmiyordu ve ben bütün şiirlerde her gün biraz daha tükeniyordum... FATİH ŞAHİN IŞIK ŞAHBEYİT |