BİR YUNAN KIZININ TÜRK SUBAYINA AŞKI..1902_1988...

Gülmek nasıl bir şeymiş ? cennetin o asil şarabı gibi nihayet tadına varmıştım o an,sanki bu dünyadan soyutlanmış ta ruhumu muhteşem bir cennetin yeşilliklerine atmıştım..

O da öyle ayni benim gibiydi, sert mimiklerini bozan kadın bendim ve o anın eşsiz hikayelerinde,gülüyor du ne söylesem ne anlatsam..

çoğu hüzün olanlara boş ver yaşanılacakmış yaşandı diyerek sözümü bıçakla kesiyor du,

kısa süreli evliğinden tek bir oğlu var dı şu an Fransa ’da öğrenim gören çıkmaz sokaklara sapan zor evliliğini annesinin zoruyla yapmış olduğunu söyledi,annesi çoktan ölmüş boş
ver bunları konuşmayalım rahat uyusunlar yine de diyor du..

Ben asla yok! hayır! affetmiyorum !!

dediğimde hayatım geleceğim her şeyim alt üst oldu sözüne sert bir çıkışla cavap verdi,
hayatı yazan bizler değiliz dedi..

kader bu şeyin adı seni bulamayabilirdim oysa sen karşımdasın şu anda dedi..

haklıydı galiba..

Geçmişi unut unut diye beni zorluyor du her kelimesinin arasın da...



O TATLI GÜLÜŞLERİ ÇALINAN DUDAKLAR




Umursuzca yinede şakalara vurduğum zaman ,seninle alay ettim ben durmadan 
Kaçamadım oysa o takvim yapraklarında en hazin günleriydi bana sunulan
Bir yer bulmuştum ta derinlerimde inatla bir mutluluğu koruyan 
O tatlı gülüşleri çalınan dudaklarda
ısrarla neşeli bir şarkıyı kıpırdatan




Öl mü dediler ?haddini bil ölüler konuşmaz !susmak yazıldı zamanda sana 
Olsun susmak daha güzel oysa çok şey aslında gözler konuştuğu anda
Duyan ama konuşamayan ruhum şu iç alemlerinde aktığında
O tatlı gülüşleri çalınan dudaklar
ölmeyi emrettiler acımasız zaman dişli çarklarından
oysa gözlerimle işbirlikçi
gülmeler ikisi de suç işlediler durmadan








ADIM ELEFTHERİA ÇÜNKÜ BENİM 
ÖZGÜRLÜK YAZDI HEP MOTTOSUNDA




elefteria günlüğü