YİNE BENDİM•
Bir damla yalnızlık kalmış en derinlerime
sillesi acıtmıyor canımı bu yağmurların üşüyor düşüncelerim, en inceden bir sızıyla saplanıp kalmış ruhuma yüzümdeki çizgiler Kendi etrafında oynayan çocukların isimlerini ezberliyorum oyun niyetine sonra büyüdüğümü hatırlatıyor bana isimsiz aşk acıları ve uykusuz geceler Küçük bir mutluluk yaşamak umuduydu sessizce kendimi sokaklara atışım ne sokaklar eskisi gibiydi yine ne de yaşanan mutluluklar Kendi kapımı çalıp kaçtım en sonunda oysa kimden, neden kaçtım bilmiyorum kendi kapımı kapatan bendim kaçmasaydım açacak olan da…samettaydas 17 mart 2010 çarşamba |