ŞAİR BOZUNTUSU•
Sonu olmayan bir yolculuğa seslenişti bu
ve sonra zamanda yalvardı, dizlerine kapanıp her battığın an acıyan canının en içinde saklı seni kendinden uzakta bulup sonra kendine çok yakın bir yerde unutan Kimseden değil ,sadece kendinden korkan korktukça kaçan ve düşmeye yüz tutan eksik, yaşlı, unutkan, çaresiz ama umutlu bir aşk edasından sarılıp hayata bir başka güneşe doğru yüz çeviren Ve yine kendi ayaklarına takılan düştükçe kanayan, kanadıkça ağlamayan kalbinin yarıçapında gömülüp kalan merkezsiz, mektepsiz, mektupsuz Bir kağıt ve kalem eşliğinde yedi tepesinden uzak şehrinin bekleyiş kokan, sevda taşıyan adının ağırlığında değil arkasında bekleyip onu koruyan Kendi yalnızlığına sığınan bir mekanda kaybolmayı uman her kayboluşta var olan bir şiir dizesi yahut bir şair bozuntusu Herkesi sevip en az kendi kadar her şeyi ayrı yazarak yaşamaktı hayatın kendisine öğrettiği.. -ve ben o şair bozuntusu, diyorumki Aşıklar tek kişidir tek kişilik oyunlar gibi aşk’lar çok kişidir ölümün soğuk yalnızlığı gibi…samettaydas 13 mart 2010 cumartesi |
Final muhteşem bu arada
Saygılarımla