söz
kendinden geçmenin
zaman olduğu şiirler var şimdi kalemlere çaldığın tekerlek çevirip hayat koştuğun asfaltlar bir hindistan öyküsü. her baharda bir kış biz her kışta baharlar gördük sen ne dersen de sen ne dersen ben artık ben değilim dalında öten bir kuşun vurulduğu gibi incecik iplere dolandık bazen kozasında uyuyan ipekböceği yada bahara açan bir çiçek kurumaya bırakılmış ayçiçekleri gibi köy kokan çocuklar pembe dibinde zümrüttür suyu hiç açılmadığımız kayalar kim götürür beni çocukluğumun sahillerine bir okul tatilinde ve bir kaç kırıntı şimdi hafızanda kim yatırır beni uykulara nefes tutmayı öğrenir bir çocuk altın saçlarında kıyıların seni hiç unutmayacağım dünya, çok güzel sen de beni unutma 16.04.2013 |