Hayat,
ayak tabanlarını kesmiş bir bıçak yarasıyla
Güneş kızgını, tuzlu kayalarda
çıplak ayaklarla sekerek yürümek gibidir...


Gece yarılarında uykusu ansızın parçalanan bir halk’ın
dili mandallanıp, umutları susturulmuştu..

Sen, ’iki gözüm’...
’ateşler içinde uyanarak ağzını dayayıp
musluğa’ söndürememiştin içindeki yangını
Dökememiştin notalara türkülerini
Gökyüzü kadar geniş ve maviydi düşlerin
Boğazlamıştı birileri; şarkılarını,şiirlerini
Oysa sen
Uykusuz halkın acılarına,
emekçilerin terine dönmemiştin sırtını..


Ve çıkıpta o gece, ilk kez dilini çözdüğünde
Soysuzun biri, çatal-bıçaklarla kesmişti sözünü

Sen usta,
’hoşçakalın iki gözüm’ desen de
hoş değildin..
Bu halkı o soytarılardan daha çok sevdin.
Türkülerinden,toprağından uzağa göçsen de
Memleket hasreti vurduğunda yüreğine,
mülteci oldun yaban mezarlarda, hasretin göğsünde..

Şimdi,
milyonların yüreği seninle..
Yalan ve iftiralar kar etmedi
Bir defa gitsen de, milyonlarca özleniyorsun..

Umutlu sabahlarda, hüzünlü akşamlarda
Yağmurlu, yıldızlı gecelerde
Belleğimizden silinmeyen sözlerinde
Coşkulu meydanlarda şarkılarınla yaşıyorsun, ’iki gözüm’

Son dakika haberleri, alt yazı geçiyor;
Soytarı demiş ki,
’Özür dilerim.. Kandırıldık..’

Ahh...işte böyle iki gözüm..

Hala dilimizdeki kesik, yüreğimizdeki yara
Tabanlarımızdaki sızılarla
Düşlerini ve türkülerini sırtlayıp, sekerek yürüyoruz
mavzer menzillerinde..

Puştlara ve kaypaklara inat
yıldızlarla çığırıyoruz türkülerini..

Hayat,
dikenleri, taşları döşese de yollarımıza
bir nehirdir, akar akar
kavuşur Denizlere..

Hasan Karasahin

Şiirin seslendirilmesinde emeğini ve sesini esirgemeyen dostum miNa’ya sonsuz teşekkürlerimle...