DüşününceMerhaba kaybettiğim yanım Kollarımdayken düşünmediğim kadın Merhaba Biliyor musun Hiç düşünmezdim birgün gidebileceğini Ve gidişinin bana bu kadar ağır geleceğini Ne zaman fark ettin diye sakın sorma Cevabı zaten ortada Hani yoksun ya ŞİMDİ Yokluğunu hissediyor ya kalbim Sevgin hırpalıyor beni Özlemin yakıyor yüreğimi Hasretin öldürüyor beni Senin beni affetmen için söylemiyorum bunları Bir cevap vermenide beklemiyorum Ama dudaklarım son noktayı koyana kadar Dinle beni Sen metanet denen kavramın en yalın haliydin Bende o metanetliği yıkmaya çalışan kişi Sen merhametin ta kendisiydin Ben ise kötülerin kötüsüydüm Sen sevgin için ölürdün Ben ölüm kelimesini duyunca Önce ateş gibi yanardım Sonra buz kesilirdi her yanım İliklerime kadar üşürdüm Titremeye başlayınca Senden başka birşey gelmezdi aklıma Korkularımla yüzleşemem diye Sarılırdım yorgana Lakin O’da Kar etmezdi Nereye baksam sen vardın karşımda Şimdi düşüncelerimin en yoğun zamanıyla Karşı karşıyayım Bir ölüyorum Bir diriliyorum hayal dünyamda Ama düşünüyorumda Baktığım hiç bir kadın Ne sen kadar güzeldi Ne sen gibi sevebilirdi Şimdi gülüp’te Pişman mısın diye sakın sorma Tepemden tırnağıma kadar... Mehmet Aküzüm |
Ben ise kötülerin kötüsüydüm
Sevgi öyle yoğun akmış ki şiirin satırlarına, tüm güzellikler toplanmış sevgilide. Tüm olumsuzlukları üstüne almış yazar, tüm cesaretiyle. Sevdiğini kaybetmekten daha kötüsü olmaz der gibi satırlar. Onurlu bir duruş var bu hüzünlü şiirin detaylarında.
Saygılarımla.