Yaşam umudu çok sevdi
Yaşamı ölüme kardeş eylediler
Geçinemeselerde yan yana yürümeyi öğrettiler Yaşam umudu çok sevdi Ölüm yaşama inat nefret etti Adını anmasa da derinliklerinde umuda yer verdi Yaşam şeffaftı , ölümse sırlarla dolu Yaşam haykırırdı , ölümse susardı Yaşam heyecanlıydı ,ölümse yorgun Umut sürekli gülümserdi Yaşama yürek dolusu ,ölüme sessiz tebessümle belkilerle .... Demet Erdoğdu Yumruğum kadar kalbim var ... yinede emanet edecek birini bulamadım.... Sen ölmeden hani ağlamak yasaktı ya Gözlerimden süzülen senin yasın mı yoksa Demet Erdoğdu |
kaleminizi kutluyorum saygılar sunuyorum..