Dün gece sabaha kadar sokaktaydım,
Evsiz,
Yalnız,
kimsesiz,
Aç,
Susuz,
Üşüyerek...

Düşündüm,

Gelmişi,
Geçmişi,
Geçmemişi.
Seni düşündüm en mühimi...

Sonra sözlerin geldi aklıma,
Kafamı yumrukladım, duvarları yumrukladım,
Kan revan içinde kalan ellerime acımadan,
Sokak lambalarını tekmeledim,
Sövdüm yoldan geçenlere,
Kızdım.
Acımayın bana diye,
Sonra;

Yalvardım onlara,
Vurun bana,
Vurun beni, Öldürün dedim kanlar içindeki avuçlarımın arasına alarak başımı.

Yapmadılar,
İsyan ettim,
Küfürler savurdum.
Azrail bile dalga geçti benle,
Almadı, almadı, almadı canımı...

Şimdi, elimin yaralarındaki sızı, yüreğimdeki sızıya karışıyor, ırmak misali, düşüncelerim intihar eyleminde, Gözyaşlarım uçurum kenarına ağır adımlarla süzülüyor yanaklarımdan. Ve galiba ben...

Neyse...