ŞEHİRLER GEÇER İÇİMDEN
şehirler geçer içimden
içinden geçtiğim şehirler geçer... yıllanmış bir ak düşerken saçlarıma kimi seninle ağlar şiirlerimin kimi sensiz kimi sensizliğe... acı damlar acıyan yanlarımdan yılların zehriyle uyuşur kalem söner güneş söner gün karanlık düşer sonra ayrı düşer ruh bedenden şehirler geçer içimden geceyi üşüten yalnızlık iliklerimize dokunur ve akrebi batar saatlerin sessizliğin kalbine kapanır kapılar yüzümüze ve kendini vurur bir cümle şiirden uzak... bu yalnızlık içimi hapseder içime... şehirler geçer içimden kıyama durur kalemde kelam dilimde adın ağlar ışığı sökülür eğreti bir lambanın paslı bir bıçak sırıtır bileğileyip sen yanını kanatır aynadaki aksini şehirler geçer içimden içinden geçtiğim şehirler geçer... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |