Konuş Benimle
hadi söyle bana çocuk
şimdi nerde, kiminle olmak isterdin kim bir gülümseme katardı o meleklerden kalma yüzüne kim savururdu saçlarını deli rüzgarlara kapıp koyuvermiş gibi yüreğinin gürültüsü ne vakit bastırırdı trenlerin bağırtısını hadi söyle bana çocuk nedir hayatında payıma düşen solgun bir resimde tanık, yada hepten yabancı olduğun bir yüz mü yada ezip geçtiğin yollarda, adımlarını kovalayan bir yansıma mı hadi söyle suskunluğundan damıttım ben onca derdi tasayı suskunluğunda tökezleyip düştüm, kanattım dizlerimi hadi söyle bana çocuk gülüşlerindeki gizem neydi gamzelerinin çukurlarına, hiç düşünmeden attım kendimi her seferinde ölüm bile bir uçuç böceği güzelliğinde gelip kondu omzuma gocunmadım kabullendim. hangi mezar kabulederdi ki gamzelerinden başka bu yalnızlıktan gövermiş bedeni. hadi söyle bana çocuk konuş benimle. damarlarımda doru atlar dolaşıyor sen her sustuğunda ezilen damarlarımda toynaklarının izi. sen gül ki gamzelensin yanakların yoksa nerden mezar bulurum kendime nerden huzur bulurum bu ölü bedenime hadi konuş artık çocuk bahardan payına düşeni al kaldır başını göğü izle göçmen kuşlar dönmek üzere bekle çocuk patlamak üzere canı yanan tomurcuk. ağaca çoktan yeşil yürüdü içime gövermiş bir yalnızlık hadi çık gel artık çocuk mevsim bahara dönmüşken ve ben kendimi sana adamışken. |