hüzün, efkâr ve anılarda gizlidir hayatın anlamları
ve insanların tek ortak noktasıdır gözyaşları
bazen bir romanda bulursun aradığın aşkı bir bankta
baş döndüren bir güzelliğe vurulursun bazen
veya vurulunca güzelleşir insan



baş tacı yaparsın susturduğun lafları
ısırırsın dilini çok zaman
romanlar yazarsın kağıtlara hiç dökülemeyen
ve suçlu bir çocuk gibi kilitlersin sarı odaya
tek ayağının üzerinde durur kelimeler
ya da dibi görünmeyen bir kuyuya atarsın aklından geçenleri
ki her şey
okunmamış yapraklarda



dar ağaçları kurulur boğazına
ipe çekilir şafak her gece vakti kimsesizce
kapkara yıldızlar okşar saçlarını
bir haykırabilsen hiç söyleyemediklerini
sanırsın ki
güneş ellerinden doğacak



ve bir gün gelir
aralanır rüzgardan kitabın sayfaları
ıslak kirpiklerin gibi nemli
...ilk sayfada gözlerinde gözlerim
ve son nefes gibi eser dudağımda dudağın
son sözünde "baş belası aşk" romanın...