Enes bin Nadr, Bedir Savaşı'na katılamayan bir sahabi idi. Bunun acısını yüreğinde duyuyordu. İslam'ın bu, ilk ve önemli büyük olan savaşına katılamadığından dolayı kendini kınıyordu.

Bedir gibi bir savaşta Allah’ın nebisinin yanında olamamak o büyük sahabenin Enes bin Nadr’ın yüreğinde kor olur, alev alır ateşlenir. Der ki bundan sonra yapılacak ilk savaşta Allah c.c. benim ne yapacağımı görecek. Başkada bir şey demeyecektir. Öylesine bir sözdür ki bu. Yüreğin sızısıdır. Mücadele aşkının,cihad sevdasının tercümanıdır. Küfre olan öfke ile küfrün karşısında müminlerle omuz omuza savaşamayışın acısını en derin şekilde hissettirir.

Uhud o zorlu gün. Meydanda yiğitlerden bir yiğit Enes bin Nadr vardır.Yiğitçe.mertçe,kahramanca dalar savaşın ortasına. Ölümü korkusuzca beklemek bu olsa gerek. Ölüm bir son değildir onlar için.Bir başlangıçtır.Hem de sorunsuz,dertsiz,tasasız bir hayatın başlangıcı.Necip Fazıl’ın dediği gibi.

Kalkılır bir yerde, kalır oyuncak,
Kurgular biter.
Ölüm... O geldi mi ne var korkacak?
Korkular biter.

Dava adamı olmak, bir davaya gönül verip bu yolda her şeyini feda edebilmek, ölmek var dönmek yok deyip, canını malını hiç tereddüt etmeden Allah yolunda vermek, en güzel ticareti yapmak. İşte sahabenin hayatı buydu. İki kelimeden ibaretti, amenna vesaddakna.

İşte bu mübarek sahabeden Enes bin Nadr Hicretten on yıl önce (612) doğmuş, 10 yaşından itibaren Hz. Muhammed (sav)'e hizmet etmiş ve vefatına kadar onun yanından hiç ayrılmamış bir kahraman mücahiddir. Bu birliktelik sayesinde en çok hadis rivayet eden sahabilerden biri olmuştur.