SUSMAK İSTEDİM...
biliyor musun..
beni artık ismimle çağırmıyorlar unutturmuş herkese sana olan sevdam avare diyorlar avare.....!!!! seni soruyorlar.. yüzlerine kondurdukları pis gülümsemeyle... ’’bugün de mi gelmedi?’’ diyorlar. yürüyorum sessizce sadece küfürleri , sonra da tövbeleri sıralıyorum dilimin ucuna alışmışlar ya benim sessizliğime bilmiyorlar ki o küfürler kime!!! seni öyle bir gizledim ki sessizliğime kimse göremez, duyamaz.. gecelere dar gelen kimliğim var ya hani tırnaklarımla duvarları kazıdığım başımı bir türlü yastığa koyamadığım başım aynalara küsmüş suratım, taramadığım şaçım bir türlü unutamadığım adın... çekip gittiğin o lanet kapım canımı yakan yargısız infazın... işte hepsi sessizliğimde gizli sayende adım avare oldu avare her gece satır satır yazıyorum biriktiriyorum; seni, sesini, nefesini... öfkemin ateşi ne kadar yaksa da cayır cayır gülüşün aklıma geliyor aniden. kokun sarıyor burnumu. odamın her yanı buram buram sen kokuyor. sarılıyorum hemen hasretime. zaten ondan başka neyim var ki...! gözlerimi kapatıyorum hiç açmıyorum. hani bütün fotoğraflarını yırttım demiştim ya yalannnnnnn....... alıyorum hepsini koynuma, içiyorum ardı ardına sigara, çarem olur belki bu yalnızlığıma. ben, senden sonra hiç bir düşü koymadım aklıma bir mülteci gibi sızdım satırlarına yalnızca başka türlü yanaşamazdım ki, beni attığın sınırlarına. belki öldürmeni istedim beni... parçalara bölmeni, yok etmeni. anlamak istedim belki seni neden kimliksiz bıraktın diye masalında beni? ve neden hala duymak istediğini sesimi giden sendin, ben değildim ki...!!! susmak istedim defalarca ölmek istedim satırlarında bir tek sözcüğün yeterdi ilmeği boğazıma dolamaya ama ama ama nasıl susabilirdim ki, seni böylesine duyarken. nasıl susabilirdim ki......!!!! /NergizA/ |