ben böyle bir resimde öldüm...
Teşekkürlerim ressam arkadaşım Zerrin Üstek Karagöz’e; esinlendiğim çalışmaların, sevimli sınıfınla sulu boyayı artık çok seviyorum ve bu şiir sana.... Ayrıca ressam Ömer Muz ’a teşekkürler. Çizmek de yaşamı paylaşmaktır anladım.
--------------------------------------------------------------------------------------- çiçek çiçekti tuval, sen suyla oynadın tüm şiirlerimin arasında çocuklar kar topu attı eldivenlerinde yıldızlarla alışmalı, sen çocukları boya, ben uçarım dizelerin aryasında aldırma karlara *********** renkleri karıştırıp hüzünleri bağlar her darbe imlası dünya dillerinin kırmızı kaç tondur yakılan yaşamlarda kim dedi ağlamadığını hey canım renklerin bir omuza dayamıştır bazen başını bir kılıç kınından çıkıp bölmüştür sonra tüm yaşanmışlıkları fırça ve kalem dilsiz kahvesi kadar dingin ve anlaşılır şairin dili kalemi, şiirler elleri sözcükleri ruhlara serper dizeler bırakır tuvallere aşıkane şiir kirletmez hiç bir tablonun renklerini renkler ustaların ellerinde yaldız yaldız sarıya aşık olana dek mor bir salkımda kaybolur mu umutlar alışmalı, ağlar renk fazlasında suluboyalar ben hint sarısı bir güne doğdum İstanbul sensizdi resimler vapurları kim boyamıştı böyle ustaca? kim yıkadı kelimeleri sormadan ressama ben böyle bir resimde öldüm İstanbul gözyaşlarım paletin kenarında renk tayfında kaldı hiç bir şey ruhumun siyahına yakışmadı ortancaların arasında bir yaz çiçeği hayal ederken boya suyunda yüzmeyi gülümseyen kenar çizgileri derinleşti sessiz düşünceleri ıslak fırçadan kağıda döküldü beynimin eskimiş pabuçları yetişemedi dökülen yaşamlara, aşklara belki de bir at arabasına... usta önlüğünde tüm yeni ressamlar not alırlar haksızlığın anaforundan o ustalar bir kibirin bulamacında en yüksek notu kendi ellerine verirler boğulurken düşler ergen renklerinde muhalif olmalıyım, muhalif olmalısın, muhalif olmalıyız alışmalısın, alışmalısın diye bağıran şu şarkının notalarını suluboya bardağına alıp öldürmeli evren şiir seyrinde, şair aklım seyrüseferde yakıştı mı kelimeler renklerin ortasına çoşkun ruhlar dansederken payda fıskiyesinde alışmalıyım dedi "sen beni boya, ben seni" kimse yokmuşcasına tuvalin etrafinda... uyuyamam, uyuyamazsın, uyuyamayız yazarız şiirleri boyarız tualleri kelimelerin yazılma saatleri çalar evrenin bilinmeyen anlarından renkler dökülüverir yaldızlı zamanlardan seyri sana bıraktık seyirci sarsa da sarmasa da...
|
çok şıktı
sevgi ve dostlukla