itlerin ipini çözmedi bu sefer
ayda tembeldi zaten bugün
muhbirlik edemezdi ya bu kadar şavkusuyla
aşağıdaki denizden gelen ince rüzgâr
kollasada bu anı
o çatısız perdeleri toplanmamış eve gitme zamanı
kolay mı
kaç yıl kalfalık yapmıştı sıcak demircinin dükkanında
nerdeyse karın tokluğuna
şimdi gövdesine yapışan o pencerelerin arasından atılan
tek bir bakışa



düşündü de aslında birinci cihan kendi kafasına patlamıştı
tek kurşun bile atılmadan bu diyarlarda
değiş tokuşuna girdiler halkların
nereden bilecekler yarımı olur mu sevdaların
sizinde mi gözünüz doymuyor
bu kadar aşklar bağışlandı
hâlâ geceyi velveleye verirsiniz
bir devre nankör puhu kuşları



lenger şapkalı kalaycının nişadırı amma da işine yaramış
ne kertenkele var ne böcük cücük evinin eyvanında
taşıyamamışlar girit ezgilerini yuvalarına
çatı aralığından kaçsada o sızıltılı seda
bölük pörçük te olsa genede kalmış duvarlarında



göl kamışlarına gece dadanan saraç çoğu zaman büyük inhisara
palandız sallardı ağustosun en koyusunda
ezberindeydi tüm yörenin binek atlarının ölçüsü
hele bir de kafası güzel olunca
eşekler bile rahvan olurdu otuttururdu tıpı tıpına
herkese ısınırdı
güleryüzlü ne güzel adamdı



en endanlıları da gümüşçünün kızlarıydı
sanki sim döver gibi dövmüş bellerini gözlerine nazar boncuk
işte,şu kesme taşlı yokuşa doğru giderlerdi
çeşmeye geliş zamanları bile vardı
yolunu bulup açsalar peçelerini
donardın
yüreğine inerdi



kaç günah örttü kim bilir şu pırtıcının kapısı
suriye basması bu güneşi bile yanıltır
sabah olmasa diyenlere
ölü toprakla ah neyle örtülür ki
hangi köşe taşına baksan yolculuk başlıyor derinlerin de derinlerine
gene seher yelleri değiyor demircinin yırtık perdelerine




hasan
sen hasan boğulduyu duydun mu
idada hiç kayboldun mu









kasım