Şiir Dediğim
Şiir dediğim
nar taneli bir tan yeri uç vermiş Tüterkaya üstünde sihirli bir heybetle ha ağardı ha ağaracak... Şiir dediğim toprağa düşmüş tohumun endişesi sayılarla büyüyen çocuklara adak şuh bir azametle ha çatladı ha çatlayacak... Şiir dediğim şu bizim sıra dağlar oturmuşlar memleketler güzeline mağrur tepeleri yağmurlu bulutlara bir barışçı istekle ha dokundu ha dokunacak... Şiir dediğim Köroğlu’nun kından çıkmış kılıcı çakır gözlü dağ çiçeği diz çöküp kaynaktan içtiğim su veya bir iki dilim ekmek Dobruca’da ihtiyar babamın gönülsüz sofrasında... Galip Sertel |