YİNE BAHAR YİNE ACI…

Bak! her yer yemyeşil, ağaçlar çiçek açtı,
Sevenler mutlu el ele,
Benimse gözüm yaşlı, yüreğimde sancı,
Dinmedi bunca sene, dinmedi bu acı.

Her bahar geldiğinde köyüme,
Sen geleceksin diye sığmazdı içim içime
Sorardım papatyalara …
Seviyor sevmiyor diye?
Sevmiyor dedikçe,
Bir daha, bir daha koparır sorardım sevgini,
İnanmazdım, inanamazdım kopup gidişine

Taaki bir gün bembeyaz papatya gibi gelinlik giyinip,
Başka bir el tuttuğunda,
Taaki gözlerime bakarak evet dediğinde,
Taakii elveda demeden çekip gittiğinde,
Beni bir uçuruma ittiğinde, elin titremediğinde
İşte o gün bugündür yangın yeridir yüreğim.

Nede bilmiş papatyalar seni,
Sahte gülüşünü,
İçime dolan aşkın değil ateşin olduğunu,
Yıllar geçse de yakacak olduğunu
Nafile inanmamıştım papatyalara…

Gelmesin bahar,
Açmasın çiçekler,
Koparmayın papatyaları,
Koparken yürekler.
Yalan gözler, riyakar yüzler,
Aşka dair söylenen tüm yalanlar….

Sensizliğin koynunda çıkmıştı adım berduşa,
Sen diye sarıldığım tüm şişeler,
Dertleştiğim gökyüzündeki yıldızlar,
Ay, bulut yağmur,
Seni konuştuğum sabahlar,
Mecnun olan adım,
Bilmem bir anlamı var mı senin için,

Üzerime yıkılan bu duvarlar arasında,
Dün bir resmini buldum,
Arkasında “ölümsüz aşkım” yazıyormuş,
Ağlamadım bu sefer,
Tuhaf değil mi?
Ağlayamadım ey vefasız,
Kurumuş göz pınarlarım,
Yarınımı dün sen almıştın,
Söktüğün kalbim olmadığı için mi acaba?
Akmadı gözümde yaşlar,
Ama sancıdı taa derinlerde bir yerler,
Belkide papatyalar arasında çektirdiğindendir bu resmi,

Selamını getirdi bir dost senden,
Güldüm için için kime bu diye,
Ben öleli yıllar oldu, Papatya gelinliği giydiğin gün,
Bir başkasına ben diye kendini verdiğin gün,
Kime bu selam ,
Neye ne için ? Neden şimdi?
Paramparça virane bak şimdi bu sokak,
Duvarlara yazdığım ismin silik,
Ben tanımıyorum artık beni,
Sende bırak,
Rahatsız etme papatya kokan sevdiğimi,
Papatya kokan Sevgilimi….

Şenol Köksal
21.03.2013