Son kararımla ülkemi şehrimi yarıca terkedecek
sen bari elini ver de ızdırabım yarılansın ey destanları anlatan aşkları yazdıran efsane şehir dedim,

bir dolu eşyam vede hatıralar yüklü eşyalarımı taşıdım...yaşanmışlıklar kamyon yüküydü beynimde hep beraber geldiğimiz yere gülümsüyorduk..

yaşam emrini kendi kendine bir komutla vermişti sanki,kararımı uyguladım arkamda bırakacağım kimsede kalmamıştı...yapayalnızdım artık..

birkaç akraba dışında,arkadaşlarım buradaydı benim,beraber göğüs gerdik onlarla,
bizi şaşırtıyorsun demişlerdi hepsi boğulmuşlardı adeta gözyaşlarına.
Acaba beni görürlerse ne derlerdi sevinecek belki de çok şaşıracaklar dı..




YİRNAO STO ÇENGEKEÖY PERİMENEME İSTANBUL PERİMENEME .....
DÖNÜYORUM ÇENGELKÖY’E BEKLE İSTANBUL’UM BEKLE....


Bu doğduğum şehir olmasın artık zulum yeter bana,
Olmadı işte alışamadım bir türlü yoksul, yokluğuna,
Anılarım gölge peşimde,kaçtım zannettim oysa,
Dönüyorum işte Çengelköy’e...Bekle İstanbul’um ,bekle.....


Sabahın ilk saatleri serin, esiyor,üşüyormuyum?
Bilemiyorum,ateş varken, içimde hissetmiyorum,
İçimde bir sevinç ,bir ümit ,sormayın bilemiyorum,
Dönüyorum işte,Çengelköy’e Bekle İstanbul’um bekle....


Beynimde örümcek ağları ,hayalleri sımsıkı bağlar,
Ağlarına yapışır ,en güzel anılarımızı zamk gibi tutar,
Bir yandan bir eşyalarımı toplar çağırdığım adamlar,
Dönüyorum işte Çengelköy’e,Bekle İstanbul’um bekle...


Orada bir arkadaşım vardı ya hani adı esmer Eleni,
O çağırdı ,takılırdın ya;re,leri yuttun mu kız diye?, hani,
O,na sormuşsun beni ,gezmişsin evimi,ot bürümüş bahçesini,
Dönüyorum işte Çengelköy’e,Bekle İstanbul’um bekle..


ELEFTERİA günlüğü

ADIM ELEFTHERİA BENİM OYSA ÖZGÜRLÜK YAZAR MOTTOSUNDA........