uyuyamazsın
canın yanar
aklına bin tane şey gelir
uyuyor mu?
beni mi düşünüyor?
yoksa başkasını mı?
sağlığı nasıl?
mutlu mu?
gülünce gamzesi çıkıyor mu yine
ya da gülüyor mu bensiz?
hala çiçekleri seviyor mu?
dalından koparılmasını sevmezdi, dalında koklardı.
saçlarını başka renge boyatacak idi, nasıl oldu acaba!
sigaraya başlamıştı, hala içiyor mu?
ya da
evlenecekti...
evlendi mi?
mutlu mu o adamla?
ona da CAN diyor mu?
en çok gözlerime bakmayı severdi,
onunda gözlerine bakıyor mu?
saat gece yarısını geçti,
ona sarılarak mı yatıyor?
çocuğu oldu mu acaba?
kız ise aynı ona benziyordur...
en acısı ne biliyormusunuz?
Üstü açık mı yattı acaba?
Üşür,
hasta olur,
canı yanar.
dayanamam...
kıyamam.
Sanırım unutamıyorum.
Kimse o olmuyor,
Kimi onun yerine katsam hep bir eksik,
ve o bir eksik
her şeyi bitiriyor.
sensin o eksik.
ben sensiz hep bir eksik.
Ö(z)lüyorum,
sona yaklaştım bunu biliyorum,
dünya gözü ile bir kez daha görsem diyorum,
doktorlar kızıyor,
hep seni yazıyorum duvarlara,
ama kalem vermiyorlar artık, kağıtta yok
bembeyaz duvarlara yazıyorum hayalimde adını,
salak hemşireler, silemiyorlar,
bir de şu gömlekler.
annem ütüsüz giydirmezdi,
ütüden geçtim de, sıkıyor bu gömleker.
neyse,
sonra yazarım sana
doktor geldi
iğne yapacak yine,
seviyorum aslında iğneyi,
uyuyorum
ve
rüyamda sen geliyorsun.

Bir hastane günlüğü... Yazan : Ömer Eraslan