dostluğun iklimindenŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 15-16-17-Mart 2013- Şiir Şölenimizin ardından...
bülbüllerin yolu geçerken şehrimden
nihayetinde seyir çok yakışır bu nadire köşeden ufka dalınca gözler güneşin battığı yerden toplanır gelir en güzel hayaller rüzgara tutulmuş dumanlar ile kanatlarını çırparsın bulutların kucağına sen nerede, aklın nerede inan ki seni sana verir, göz bebeğine düşen bir damla bir iğne ki yeşilinin kalbi mehtabın hayranı sormadan olmaz hazanda bahar nasıl bir şey bilmeli ki her mevsimde hazanı da yaşar saçların yongası gözlerine çökünce pus perdesi ayakların geri geri gider bir zaman ardı sıra tavşanlar sobelerken katran karasında eminim en masum çağlarında bulursun kendini şayet tepeden inmekse düşünceye dolan huzur önce heves etmeli yokuşundan çıkmaya şahit olduğun nedir aşikar o yol kenarı manzarası seveni seyyah eder aşkın miladına diğerinden farkı vardır bazı gecelerin senede bir esen yelden yıldızlar iner avuçlarına dostluğun ikliminden nağmelerin büyüsüyle tanışırken canlar bulanık akan sular utanır halinden 17.03.2013-Ahmet BOZTAŞ |