Neydi seni benden alıp giden, neydi o engeller.
Ben her şeyi göze almışken neydi seni benden alıp götüren.

Nedir inancını hayallerini yıkan.
Bak şimdi bende yalnızım.
Ağlıyorum her aklıma geldiğinde,
Bırak resimlerine bakarken ağlamayı ismini bile andığımda tutamıyorum kendimi.
Ben daha fazla nasıl yaşarım bu acıyla bilmiyorum.



Sana kavuşmanın heyecanıyla geldiğim o otogardan şimdi senden tamamen bir ömür ayrılmanın hüznüyle biniyorum istanbul otobüsüne;
Ve hareket ederken otobüs beni senden alıp götürürken,
Belki bir umut gelirsin sarılırsın beni bırakma diye haykırırsın diye bekledim,
Ama ne gelen vardı nede giden, ben yine yapa yalnızdım.

Şimdi ben gidiyorum.
Senin aşkınla hayallerinle eriyip yok olurcasına gidiyorum artık bu şehirden.
Bir daha çıkmam karşına inan, çıksamda bir gün tesadüf dayanamam yine ağlarım.
Sen beni unutsan da ben seni bir ömür unutamam.

Erdem Zeytünlü