ölü sevi gözleri
gün mü doğuyor ?
yoksa daha mı parlak bulutlar kum saatim yan yatıyor içinde daha katran anılar... . sokak kapısı inledi soluk sessizliğe ağladı soğuk tadını unutmuştu dudakların her durumda ve bir yönüyle , kadın ölü sevi gözleri , zifiri beyazdı. ama rüzgar duraksamadı ve tel tel rüzgara astı saçlarını... ardından gözyaşlarını kuşanıp gökyüzüne uzandı bir yıldızı tutup ucundan , sigarasını yakacaktı. elleri ıslaktı. . düşmesi gerekti kulesinden kadının egolarına basıp inecek yüreği olsaydı önce severdi mesela. ya da saçlarını bir yere bağlayıp atlardı aşağıya rapunzel özgürlüğü arasaydı yalnız ölmekten beter bir sonbahar akşamı. |