Gözlerimde Ayakiziayak izleri onun, dökülüşünden belli bana her sokulduğunda papatya koparıyorum kış aylarında cebimde duran ve tenimden ayıklanmayan alıştırmalı belki eğik omuzları da yaslanmaya aklımız ulaştı doruğuna yasakların herşeyi hızlandırmalı belki ve gelecekten de öte usul usul öğretmeli hüzünleri dünyaya ödünç gözyaşı almalı yağmurdan da içli ağlamak için bitiştirmeli herşeyi gökyüzüne yanmalı iki göz yanmalı ve de ellerimiz çekilircesine içimize yara ama yağmamak havasından olsun kuru iki çeşme bir çocuk yapışmış takma sakalıma tek başına inadına gökyüzünden de yücelmiş ve koşturduk durduk duramadık aklın ardından ama o yüzünde herşeye gülümseyen kadın asılı kalmış öyle kapı zembereğinde kör olan dua "kör olmada gör beni" |
'dost başa düşman ayağa' bakıyorsa eğer gözlerdeki ayak izinin aşka düşmanlığına yorulabilir tüm bu olanlar.
ama ne desek boş, şair elinde kalem değil balyoz taşıyor çünkü, bize imgeyle yıkılmak kalıyor.
kıskanmak istemiyorum ama kötü şiiriniz yok mu sizin. saygılar.