Vaat
Bir gün batımındayım.
Yağmurların eşlik ettiği, İçimin nehirlerine, Umarsız bir dans ile İnerken gözlerimden. Bahar cemreleri düşerken, Toprağa, suya ve havaya, Kara kışın elçileri el ele verdiğinde. Yersiz, yurtsuz, mülteci acılar, Sınırlarına dayanır kalbimin. İzinde sürüklenirken düştüğüm, Sabbah’ın cennetleri gibiyken aşk. Uyandığımda çektiğim ızdırabı, Dindirmek için ölüme yaklaşırken. Vaatler ve vasiyetler karışır. Biri umudu taşırken diğeri, Çaresizlikle dalaşır… |
yakacağız evet ama neyle!!
dördüncü elemet tahta!!
haşhaşilerin cennetleri gerçek ama sonluydu.. bunu bir tek hasan sabbah biliyordu.. bir de aşık; vakitlerden geceyse..