Gözlerinde Gökkuşağı Taşıyan Kadınbu dünyayı yeniden yapabilir misin öpebilsem asılmış geceni gökkuşağını yeniden örsen renklerime sahi gökyüzünü ne tutar söyler misin hece hece kadınım tozlanmış çatlakların içinde solan renkler oysa umut koruyordu saf gülüşün ve hepimiz nasıl durmak istiyorsak sayısız kere hesapsızca öyle durduk gece a/yazında peki karanlığa salalım o düşü boşluğu da kırdık diyelim, kadınım köhne yataklar, terli yastık tamam ölümlerle mi beslenir bu gökyüzü yalınayak veya ayaklı mutlak uyumadan ve gıcırdıyan aynalar susmadan söyleme aynanın ucu ustura kadınım nasıl yaklaştırayım dudak harlı kendime tutsağım anlıyor musun sana esrik bir umut kalsın istiyorum örülmemiş bir iz kalsın çözülmesi için yarına kopmadan duran sessizce ama gözlerinin sesinde |
şiirdeki uyum nefis, finalin tüm şiiri toparlayışı bir başka güzellik
ve ithaf edilen kişi de çok özel
hal böyle olunca şiir bir başka güzel sevgili arkadaşım :)
NebihaMuradî tarafından 3/7/2013 1:18:36 PM zamanında düzenlenmiştir.