İçimde fırtınalar kopar
Hortumlar ciğerlerimde döner bazen
Dışımda bahar
Bazen kendimden korkarım
Kayıp bir çocuk yüreği taşıdığım
Acep kendini bulur mu der
Aynı soruyu mütemadiyen sorarım

Yağmur yağmış toprak gibi duygularım
Sıcak kokar
Hatıra kokar
Cevapsızlığını yaşarım soruların
Hükümsüzlük kuraklık
Gönül yalnızlığımı bir bilsen yanarsın

Hayat çok garip
Bazen kar taneleriyle yıkamışımdır yüzümü
Bazen güneşte kararmışımdır
İnandığım dağlar az yıkılmadı
Küçük hesaplarla az satılmadı bu şair
Bilsen ağlarsın

Balkonda bulurum çoğu zaman kendimi
Dudağımda dumanını çektiğim illet
Karanlık sarılır bedenime
Umutlar uzakta parlar
Kimseye zararı olmaz düşüncelerimin
Hep bedenimi yakar
Görsen korkarsın

Şimşekler çakar acımasız, yıldırımlar düşer
İsyanım kendimedir, talihime kızarım kör teselli
Kaçarım uykuya çoğu zaman çaresizlikten
Meçhul rüyalara bırakırım bedenimi
Hatırlasam utanırsın

Ne gerçekte olurum ne hayalde
Kayıpistanda sürgündeyim
Bırak bulunanı bu arayışta
Arayanın olmadığı yerdeyim
Ben
Çaresizlikten yine bendeyim