Zaman
Küçükken,
Bilmezdim zamanı su gibi, Akıp gittiğini. Azgın sel olup, Ne varsa alıp götürdüğünü. Acımasızca sürüp gidiyor, Makûs talihlerin acı oyunu Tiyatro sahnesi kocaman boşluk Perdeyi istediğince açıp kapatan Ve her rolde ve esas oğlan; Zaman, zaman Dersin ki; “Acılıyım, yüreğim yaralı, gözümde hicran” İlaç ol, olabildiğince hızlan! Saat üstünde oynar, karaman oyununu. Sabitlenir akrep Felç olur yelkovan. Durdurmak istersin, mutluluk anlarında Koşturur ki inadına, hızı el aman! Oyun içinde oyun, alavere dalavere İnsan figüran; Beller iki büklüm Yüzlerde kırışıklık, saçlarsa aklar Çöker ruhlar, bedenler aksar… Ah, zaman; Yaşamı doğuran dost Öldüren düşman! 15 Ekim 2011 KONYA |
Yüreğinize sağlık Tebrikler
Şiirlerinizi beğenerek okudum.