Adı Aşk
Göçmen bulutlardan hüzün sağıyordu
Engebeli yüreğine. Yorgunuydu umut dağlarının. Koşturan yıllarının çile yumağına Gün sararken zaman Küskündü kimsesiz duygularına. Soyunabilse korkularını Kanatlanıp gözpınarından, konardı müjgânına. Üşümez, üşütmezdi. Sıcacık vadi kuytularında Akardı sonsuzluğa. Gönül kapısını araladı müjgân Büyülü sel oldu viran derine. Beklemeliydi kaderin gülmesini. Mehtaplı gecelerinin tutsağıydı, ölümüne. Mecnun yıldızından divane yağdı Leyla gülücüğün gözbebeğine. Soğuk ten dokunuşlarında Bulamamıştı kaybolan benliğini. Tadamadığı hazzın, serabına kanıyordu Düş âleminde. Yüreğinin kapısını araladı müjgân Baştan çıkaran yel oldu garip gönlüne. Mutluluktu yaşamdan yegâne dileği Yüreği dil oldu sürgün kaleme. Fırtınalar koptu bakışlarında. Günahsız tutkuların gözyaşı kadar masum Sağanak sağanaktı umutları Sevdaydı Müjgân yüreğine... 11.05. 2009 |