Severken seni
Gittikçe artan aşkın gibi
Ayrıldıktan sonra da
Gittikçe artan acın var şimdi...
Kaldı ki,
Senden kalan tek şeyin
Bir kaç fotoğraf olması bile
Yeteri kadar acıydı...

Bilemezsin...
Tahmin bile edemezsin.
Elimde tuttukça,
Sarılmak isterken özlemle sıktıkça
Baktıkça bile
Canımı yaktı fotoğrafların...
Her gece yarısı
Herkes uyurken
Rüyalara dalmışken,
Kabus sandığım, inanması güç gerçeklerle
Benim bu odada
Başım ağrılı, gözüm yaşlı
Can yangınlı durmam,
Fotoğrafınla durmam
Öpmek istemem,
Ölmek istemem
Adil değildi.
Kendime yakıştıramadım da,
Gururum incindi...

Sonra gitmeye çalıştım senden,
Unutmaya çalıştım, çabaladım
Bu yüzden hatıralarımızı çaldım geçmişten;
Yırttım, yaktım, attım...

Ama şimdi de
Küllerle beraber
Lanet bir pişmanlık kaldı geriye...
Çünkü ben;
Geçmişte yaşadıklarımızı fotoğraflar yardımıyla hatırlayarak
Mutlu olabiliyordum bazen...

Ahmet Kastancı