takvimlerden bir gün daha bana kalan...
güzel bir gün...
sen günün neresindesin
ucu kıvrılmış sayfalarda...
nasıl bir cinnetti seninki ...

takvimlerden bir gün daha sensiz
ait olmaktan uzak şehirimsin yine
seni tekrarlatıyor ikidir hayat
kendimi tekrarlatıyor
bir tekerleme ki sorma
tek başıma tekil...


takvimlerden topluyorum seni
nereden başlasam yazmaya
kıyamıyorum hiçbirini atmaya...

yakıyorum geçmişi
yakıyorum seni bir de kendimi
fakat bir türlü yanmıyor, sönmüyor...
küllenmiyor...
közleri karıştırıp duruyorum
...!

kalbini resetlemeden gelme
beni başka resimlerle sevme!
aklında ben tek başıma
bir sallanan sandalye istiyorum
bahçende renk renk ben açmak
bana ait şehri istiyorum!

takvimlerden sen bugün
gerisini atıyorum...
nereye baksam seni görüyorum
ya da baktığım yerlerde dolaşıyorsun...
sorular soruyorum kendime
hep yanlış şıkkı seçiyor hayat!
ya da yanlış yerlerde duruyor aşk?
cevaplarım nerede bir bilsem
susturacağım yosun kokan duvarları!

takvimlere bakınca
soğuyorum senden kaçırıyorum kendimi
üstümü örtmeye çalışıyor o an bilyeleri çalınmış çocuk...
belki de kendi çaresizliği örtmek istediği...

Takvimleri attım bugün
Olduğum yerde kaldım öyle
sonra dedim ki:
aklını resetlemeden gel
çaresizliğini al gel
nasıl seviyorsan sev
üstümü ört yeter..