Kızımı bebekken dizimde yada beşiğinde salarken
uydurup ta şarkı gibi söylediğim ve içimdeki korkuyu
ifade etmeyen söz yığınları :(

Karbeyazım bebeğim
küçük tatlı meleğim
Sen uyu ben göreyim
benim küçük bebeğim
Bebeğim uyuyor
ee yapıp büyüyor
benim küçük meleğim
ne güzel de uyuyor
aha aha bebeğim
eh ehe bebeğim
sen uyu ben göreyim
benim küçük bebeğim
karbeyazın beşiği tıngır mıngır ediyor
benim küçük meleğim ne güzelde uyuyor
uyusunda büyüsün tıpış tıpış yürüsün
benim küçük meleğim yavaş yavaş büyüsün

Nurların Nuru
Cennet kokulu
Rabbimin güzel hediyesi meleğim
Nefes aldığım sürece hep seni seveceğim
Bazen kızıyorum kendime
seni dünyaya getirmeseydik diye
Korkuyorum çünkü
biz çekip gidince bu hayatdan
sen yanlız kalacan bu dünyada
Gerçi kimin gideceğini bilmek kula düşmez bu hayatda
Kardeşin olsun diyorum bazen
çoçuk veren rabbim rızkınıda verir diyorum
ama sonra düşününce
hayat öyle toz pembe gelmiyor gözüme
sana bile güzel bir gelecek verebilirmiyim diye düşündükten sonra
gerçi hepimiz bir emanetçiyiz bu dünyada
rabbim seni emanet etmiş bana
temiz bir ruh temiz bir beden
ne kadar doğru bir kılavuz olacağamı bilmeden
sahip çıkabilecekmiyim o emanete
iyi bir baba olabilecekmiyim sana
sen belki rabbimin bir mükafatısın bana
belkide işlediğim ve işleyeceğim günahlarımı ödetecek cezasını bana
ama bildiğim birtek şey var
sen büyüyorsun benimde korkularım büyüyor
seni cümlelerin kelimelerin ifade edemeyeceği şekilde seviyorum
Canım kızım benim beni hep o küçük ellerinle sar
çünkü sensizliğin karanlığında kalmaktan çok korkan bir baban var