Gözlerim bu gecede ağlıyor ayrılıklara
yüreğim elvermiyor yarım elma gibi kalan yanıma
hani bir evde büyümüştük ya
o ev artık çok sessiz
evin reisi yok artık
hanımı ise yaralı
çoçuklar evlenmiş hepsinin ayrı dünyası
babamın yeni evi kara toprağı
babam gidince evin sürgüsü çekildi
kapısı kapanmaz oldu
ayarı yok hep gıcırdıyor
yüreğim bir köprünün üstünde
bir ucunda annem kardeşim
bir ucunda kızım ve eşim
abimin biri ellerimin uzanamayacağı kadar uzakta
hasretle sarmak için bile yetişmiyor kollarım
diğer abim babam olmaya çalışıyor
ama içine attıklarının altında kalacak sonunda
o beni hep korkutuyor
içinizdeki sevgi herkesi boşverin sarmayı
sevdiklerinize bile yetmiyor
ağlıyorum sessizce gözlerimden yaş gelirken
ama haykıramıyorum içimdeki çığlığı
benim bütün elmamı kesti yaradan
hayat da dilimliyor yavaş yavaş
kabuğunu soyuyor içini oyuyor
sonunda elmadan geriye sadece
elmanın koçanı kalıyor