Bilmem Nedense
Yaşamın uçuk pembelerine inat
Siyahlar süzülüyor şimdi Çocuk yüreğimin kuytularında. Dolanıp duruyorum tufan olmuş denizin fırtınasında. Bilmem nedense. Belki ! Bir bahar yoksunluğu benimkisi Kararan kışlardan kalma. Yaprakları savrulmuş bir ağaç gibiyim sanki Kanatları kırık bir serçe Uykusunda dolaşan yarı serseri bir çocuk Hani ! Laf anlamazlığı,söz dinlemezliği ondan yüreğimin. Bilmem nedense. Çocuk işte ! Aah ah ! gülüp de gülüyorum diyemediğim Duyup da duyuyorum diyemediğim Dizelerinde yandığım Şiirlerinde söndüğüm Canına yandığım hayat ! Bir kördüğüm olmuşsun sanki zamanın akışına inat Bilmem nedense. Bazen Ateş ırmağı gibi dolmuşsun gönlüme Hasret hasret. Anlaşılmaz diyarların tenhalığında ses olmuşsun yüreğime Anlaşılmaz bir şirin kafiyesiz cümlelerinde hece hece Anlaşılmayı beklemiş Gri bir bulut gibi çökmüşsün hayallerime. Oysa Oysa ben sevdim seni Bilmem nedense. Türküler yaktım sevdana Ilgıt ılgıt esen seher yeli oldum saçlarına Sevgi oldum gözlerinin düştüğü her yere Offff hayat ! uzağımdasın Yokluğun buz üşüten Yokluğun kor ateş, yakar derinden Daha ne yapmalıyım beni sevmen için Kaç cemre düşmeli daha yüreğimden Daha kaç yazlar geçmeli, kaç bahar Isınmak için yeniden. Kaç hasretler uçurmalı vuslat semalarında Sessiz kalbimden. Hey sen ! Uğruna ömrümü verdiğim Usanmadan hep izini sürdüğüm Gözlerimde büyüttüğüm, yüreğimde öldürdüğüm Ayaz bahçemin solgun gülü Mavilerimi kirleten isyanımın sancısı. Bir kumarsın sen oyun masasında Benim hep kaybettiğim. Bilmem nedense. Biliyor musun ? Daha ilk el açıldığında yenildim sana ben Tek yaptığım Durup durup şiirler yazmak oldu Yüreğimin en can yerinden Her gece Her gece bir şiir kanadı kalemimden. Bilmem nedense.. Yüksel Beyocaktan |
Duyup da duyuyorum diyemediğim
Dizelerinde yandığım
Şiirlerinde söndüğüm
Canına yandığım hayat !
Bir kördüğüm olmuşsun sanki zamanın akışına inat
Ah ahhh işte hayat, çok güzeldi hüzünler kol gezsede, haz verdi şiiriniz, sevgiyle kalın