KARDELENU/mutsuzluğun t/adı sen Hayat….! S/ana geldim s/ana Üstümü ört Hoyrat y/eller dokundu Titriyorum yangınıma Açma çantamı K/üf.. kokar edebim Hırpal/andım gelmedin Yağmal/andım gelmdin B/ağır açık, Açık tende y/aram Ben şimdilerde hayatı , Sırt çantamda taşıyorum. T/aşıyorumda Çıkmaz yollar T/aşıyorumda Sarp k/ayalar(ım) kanar Puc ömürüm zi/yandı S/oldu ba/harında yandı an be c/an S/ana geldim s/ana B/eşiğindeyim s/alla kokla Bed/bahtıma ağıt yakma B/akma gözlerime İrkilmezmisin utancından Acılan y/aramızın Bağladığı kabuk k/özündendir. Bakma kanatma Yalpalayan bir hayatın eşiğidir, Takatsizlik Adım kardelen Çaresizliğe dik duruşum Arımdandır. Armağanmıdır kaderime Bu kara leke Yazgı özümden On üçünde yılın On dördünde ayın S/atılmıştı Kınalanmış hay/ellerim peş/keş y/ere peşkeş Nik/ahı nik/aha yamalı ömrüm Kefene sığdır özünden görmüşken zulmü K/adının aşkla başka soyada yamandığı gün yeniden doğuşudur. K/adının nik/ahla nik/ah üstüne gittiği gün yaşarken ölümüdür Can Cezayir Aydemir |