* ERİT BENİ DUDAKLARINLA *
Piyano tuşlarına dokunduğumda
Dünyanın bütün çölleri çiçeklere dönüşür içimde Kadınım benim, Firuze bir ıslıkla eğilip kokladığım karanfil sensin Anlat, sıcak sıcak sokul bana, erit beni dudaklarınla Huzursuz adreslerde bırak eski acıları Hadi yanaş, kanayıp durma çocuksu düşlerine. Bilmediğim, tanımadığım bir şehirdeyim Telaşlı kalabalıklar geçiyor kaldırım taşlarında Liseli kızların dönüşüdür kapılar eşiğinde Anlat, benim bilmediğim gizli taraflarını Çoğal, toprağındaki güldüren yağmurlara Çıplak gecelere ayna, rüzgârlara yoldaş et beni. Yüreğimin ışığını, son şiirine ekle, kırık bir keman sesiyle. Homeros’un bir cümlesiydi batı dilinde aşka dönüşen Al gözlerimle seyreyle dünyayı Görüyorum ki mahcup duygular içindesin Nedense dökülüyorsun avuçlarımdan Meğer horonunu tepmişiz, Karadeniz’in Ama dönüşü olmayan yokuşlara tırmanmışız Söyle, dost olmamak için dilinde kaç çeşit makam var Hangisi hüzzam, hangisi kürdilihicazkar Anlamadım, Her notada bir ihanet, her cümlede bir yalan Bu muydu bizim dillerdeki şarkımız? NURİ DAĞDELEN |